• 76. Cannes Film Festivali'nin jüri üyeleri belli oldu. Ruben Östlund başkanlığındaki jüride Paul Dano, Julia Ducournau, Brie Larson, Denis Ménochet, Rungano Nyoni, Atiq Rahimi, Damián Szifrón ve Maryam Touzani yer alıyor. 16-27 Mayıs tarihleri arasında gerçekleşecek festivalde Michael Douglas’a Onursal Altın Palmiye ödülü takdim edilecek.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Öte yandan:&nbsp;Belirli Bir Bakış (Un Certain Regard) jürisinin başkanlığını ise John C. Reilly üstlenecek. Reilly’ye Paula Beer, Davy Chou, Émilie Dequenne ve Alice Winocour eşlik edecek.&nbsp;</li></ul>

Aposto Gündem

İstanbul Film Festivali'nin İstanbul'a baharı getirdiğini söylerken çoğu zaman sinema tutkumdan beslenen bir metafor yapmayı amaçlasam da yalan değil, İstanbul'a bahar gerçekten de nisanın ilk haftalarında geliyor. Urban'ın ya da Ara Kafe'nin sandalyelerinin atıldığı ara sokaklarda güneşlenebildiğim, Beyoğlu'nun ve Kadıköy'ün tanıdık sokaklarında t-shirtle yürüyebildiğim festival günlerinin arasında sağanak yağmur sürprizleri de olabiliyor tabii. O gün de öyle bir sürprize yakalanıyor, Christian Petzold'un yeni filmi Afire'ın oyuncuları Thomas Schubert&nbsp;ve Langston Uibel'le buluşmamıza yetişmek için ıslanarak koşuyorum Şişhane metro durağından Deniz Palas'a. Afire, şimdilik benim için yılın ve Petzold filmografisinin en iyisi olmuş bile. "Filmdeki yangınları hâlâ içimde hissederken bu yağmur iyi geldi." diye düşünüyorum.Filmin İngilizce adındaki ve filmin geneli boyunca çevredeki ormanları tehdit eden yangınlar, bir yandan iklim değişikliğiyle gelen yeni normalimizi yüzüme vururken, bir yandan da esas karakterlerden Leon'un, yani yazma zorluğu çeken ya da yazdıklarının bir şeye benzemediğinin kendi de farkında bir yazarın içindeki yangınları simgeliyorlar. Leon (Thomas Schubert) ve Felix (Langston Uibel), çalışmalarına odaklanmak için bir orman evine doğru yola çıkıyorlar filmin başında ve beklentilerin gerçeklerle çatışması burada başlıyor. Onlar dışında evde birinin daha olduğunu anlamalarıyla Nadja (Paula Beer) ve düzenli ziyaretçisi Devid (Enno Trebs) de doğanın içindeki kaçamaklarının zoraki birer parçası oluyorlar.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/3/1682508972465.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Langston, Thomas ve Emre, Deniz Palas'ta. | Fotoğraf: Deniz SabuncuİKSV Alt Kat’ta buluşuyoruz. Thomas'ı ilk kez 2012'deki 31. İstanbul Film Festivali'nde gösterilen Breathing (2011, Karl Markovics) filminde izlediğimi, üstelik o gün de soru-cevap için salonda olduğunu hatırlıyorum. Langston şaşırıyor: "11 yıl önce aynı anda aynı mekânda olmanız çok tuhaf." Uçakları İstanbul'a birkaç saat önce inmiş, Afire'ın o geceki gösterimi sonrasında izleyiciyle buluşmak için Kadıköy Sineması'na geçecekler. Dünyadaki farklı film festivallerinden, on bir senede bu festivalde ya da bu kentte nelerin değiştiğinden ve İstanbul'un gece hayatından konuşuyoruz.&nbsp;Bir noktadan sonra soran-yanıtlayan dinamiğinin yok olmaya başlayıp her şeyin arkadaş ortamındaki bir sinema sohbetine dönüştüğü, benim fikrimin de merak edildiği, kahkahası bol, o keyifli röportajlardan birine dönüşüyor her şey. Sonunda ikisine de en sevdikleri Petzold filmlerini soruyorum. Langston soruyu anında bana geri yöneltiyor. Sonra hepimiz kendimizi Afire yanıtlarımızda samimi olduğumuz konusunda diğerlerini ikna etmeye çalışırken buluyoruz. "Doğru söylüyorum" diyorum. "Letterboxd hesabımdan kontrol edebilirsiniz, en yüksek puanı verdiğim Petzold filmi bu. Ve bence festivalin en iyisiydi." İkinciler konusunda ayrılıyoruz; Langston Yella, Thomas Transit, ben ise Jerichow yanıtını veriyorum. Kaydı durdurmadan önce Thomas, Petzold hakkında harika bir cümle kuruyor: &nbsp;"Onun ne kadar önemli olduğunu, filmlerinin ne kadar insanı etkilediğini ve insanların ne kadar ilgisini çektiğini düşünmek çok etkileyici. Bu delilik. Ne adam ama..."<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2023/3/3/1682509000088.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Thomas Schubert | Fotoğraf: Deniz SabuncuChristian dört oyuncusunda özel olarak ne arıyordu?Langston Uibel:&nbsp;Benim anladığım kadarıyla Christian hiç oyuncu seçmesi yapmıyor. Sanırım sadece geçmişte, çok özel bir arayışı olduğunda seçme yapmış. Ben seçmeye girmedim; bildiğim kadarıyla Paula ve Enno da girmedi. Sadece benimle görüşmek istediğini söyleyen bir telefon geldi; sonrasında rahmetli kast direktörümüz Simone Bär'ın ofisinde buluştuk ve yaklaşık bir saat konuştuk. Çok gergindim çünkü filmlerini çok beğeniyorum. Çok cana yakın ve konuşması çok rahat biri. O görüşmenin sonunda sanırım ikimiz de birbirimizle çalışmak istemiştik ve açıkçası bu gerginliğimi hiç hafifletmedi. Sonuçta ya sete girdikten, ilk sahnemden sonra yüzünde beklediğinin bu olmadığına dair bir işaret görseydim? Ama tamamen tersi oldu. İlk sahnemizi hatırlıyorum; filmin neredeyse tamamını kronolojik sırayla çektik zaten. Filmin başındaki otomobil sahnesi... Tek seferde çektik ve o an içim rahatladı. Çünkü bu bir projede görebileceğin en güzel şey; o da seçtiği oyunculara sonsuz güveniyor. Sadece iyi bir yönetmen değil, iyi bir insan da aynı zamanda. Böyle bir alan yaratıyor, birlikte çalıştığı insanları gerçekten destekliyor ve kendilerini iyi hissetmelerini sağlıyor.Thomas Schubert: Benim için de öyle. Ben projeye aslında oldukça geç dâhil oldum. Sanırım çekimlerden iki ay öncesinde - ki bu biraz sıra dışı. Menajerim beni telefonla aradı; şaşırmıştı. "Christian Petzold bana yeni senaryosunu yolladı ve senin başrolü oynamanı istiyor." dedi. Onunla tanışmamış, hatta hiç konuşmamıştım. Menajerimle genellikle önce senaryoyu okur, kendi aramızda tartışır ve ona göre karar veririz. Onun teklifini doğrudan kabul ettik.Oyuncular olarak sizin aranızdaki grup dinamiği nasıldı ve karakterlerinizi daha iyi kavramak için özel bir hazırlık yaptınız mı?TS: Klasik masa okumasını yaparak başladık. Ama ayrıca hep birlikte otobüse atlayıp, çekim mekanlarını ziyaret ettiğimiz birkaç günlük bir gezimiz oldu. Buna sadece biz dördümüz değil, rolü ne kadar küçük olursa olsun tüm oyuncular katıldı. Bundan sonrası çok doğal gelişti. Aslına bakarsan aktif olarak yaptığımız hiçbir iş yoktu; çok Mr. Miyagi&nbsp;stili.LU: Kesinlikle. Ne üzerinde çalıştığımız her zaman çok açıktı, birlikte ne yaratmaya çalıştığımızı biliyorduk. Christian ne yapmak istediğini biliyordu. Bu onun filmiydi ama bizim fikrimizi de soruyordu; neyi neden yaptığını, neden böyle yapmak istediğini her zaman açıklıyordu.Filmdeki yangınların simgesel olduğu aşikâr. Hikâyeyi ve Leon'un içindeki yangınları düşündüğünüzde, sizce hangi duygu daha baskın?TS: Hissettiği ağırlıklı olarak bir tür endişe ve kaygı. Çünkü gerçekleştirmek istediği ve peşinden gitmeye çalıştığı, fakat çökmekte olan bir imaja sahip. Ve bir nevi gerçeği dışarıda bırakarak, gerçekliği görmezden gelerek kendi fikriyle ilerlemeye devam etmeye çalışıyor. Yangınlar burada devreye giriyor; gerçekliğin eninde sonunda seni takip edeceğini, her şeyi olduğu gibi görmeye ve değişmeye zorlayacağını gösteriyor. Aslında bu biraz da kendini olduğu gibi kabul etmekle ilgili - ki bu Leon'un istemediği bir şey.LU: Bence Thomas da Leon'u muhteşem ve parlak bir şekilde canlandırıyor. Bence onun performansında bu genç adamın âşık olma unsurları ve planlandığı gibi gerçekleşmeyen şeylerin sonucunda aslında istemediği birine nasıl dönüştüğünü çok net bir şekilde görüyor, inanıyorsun. Leon'un bir şeylerin, dış etkilerin kontrolü altında olduğunu görüyorsun. Benim için yangınlar, Leon'un davranışlarıyla kendi başını belaya sokması. Çünkü duygularını kontrol edemediği için kendini serbest bırakacak, kendi gibi olacak, her şeyi olduğu gibi kabul edecek durumda değil.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/3/1682509103270.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Langston Uibel | Fotoğraf: Deniz SabuncuLangston, yanılmıyorsam Felix, Petzold filmografisindeki ilk kuir esas karakter. Ben Felix'i oldukça iyi yazılmış, kontekste ve senaryoya doğal bir şekilde yedirilmiş bir karakter olarak görmekten mutluluk duydum. Christian için kuir bir karaktere sahip olmak bir mesele miydi? Karakterine bunu düşünerek hazırlandın mı?LU: Kesinlikle hayır; bence hiç değildi. Senin de söylediğin gibi, [kuir olması] karakterle ilgili ön plana çıkarılmayan bir detay. Dört genç insan bir arada, sıcak bir yaz ve bir şeyler oluyor. Sanırım ihtiyacımız olan gelişim bu. Kimin hangi cinsel yönelime sahip olduğu ya da hangi cinsiyetle seks yaptığı önemli değil; birini çekici buluyorsan onu çekici buluyorsundur, bu kadar. Bunda tartışacak bir şey olmamalı. Bu anlamda filmin oldukça modern olduğunu ve bu karakterin de buna hizmet ettiğini düşünüyorum. Benim hazırlığımın parçası olan bir parametre de değildi. Önemli olduğunu hissetmedim. Önemli olan [Felix'in] Leon'dan ilgi istediği, bir arkadaş onu ve onun işlerini "görmesini" istediği ve bir noktada vazgeçtiğiydi.&nbsp;Thomas, Leon'un içsel yangınlarıyla ilgili konuştuk. Üzerine alınmazsın umarım ama bu yangınları onu çoğu zaman iğrenç bir insan yapıyordu. Sence bu hikâyenin villain'ı Leon mu?LU: Bu soruyu sevdi.TS: Evet! [Gülüşmeler ve düşünmeler.] Evet, o. Ama ona sadece bir villain demenin adil olduğunu da düşünmüyorum. Film boyunca bir ilerleme kaydediyor ve değişiyor. Gerçi kötüler de sonunda fikir değiştirebilirler. Belki de anti-kahraman demek daha doğru olur.LU: Hikâyeyi düşünürsen, onu gerçek bir villain olarak da oynayabilirdin. Çünkü o gerçekten kötü bir insan olabilecek biri, sevilmeyen biri. Onu gerçek bir kötü yapabilirdin.TS: Aslına bakarsan Leon kendine bile kötülük yapan biri. Yakınındakilerin tekliflerini reddeden, deniz kenarına gittiğinde onun bile tadını çıkaramayan biri...Kim plaja siyah giyer ki?TS: Kesinlikle!

Duende

42. İstanbul Film Festivali'nin konuklarından, Afire oyuncuları Thomas Schubert ve Langston Uibel ile röportaj

Thomas Schubert ve Langston Uibel ile yangınlar ve Petzold sineması üzerine

<h3>Müzik, şiir ya da diğerleri olmadan var olamayacak “yedinci sanatın”, kendisinden önce gelen, geleneksel güzel sanatlarla süregelen ilişkisinin farklı kesişim kümelerine uğrayacağımız bu köşede, ilk durağımız Christian Petzold’un 39. İstanbul Film Festivali programında da yer alan yeni filmi <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNzVjODQxNjEyODFhMDAwNzAxNWM0YiZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWY2MzFmZmNjMTZjYmEwMDA5ZTNkYmJhJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5pbWRiLmNvbSUyNTJGdGl0bGUlMjUyRnR0MTE2MTcwNTI="">Undine</a>.</h3>Müzik: Nota hafızası, yazmaya nereden başlayacağımı bilemediğim zamanlarda yardıma koşmaya devam ediyor. Johann Sebastian Bach’ın Alessandro Marcello’nun obua konçertosundan solo klavsen için düzenlediği (BWV 974) <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNzVjODQxNjEyODFhMDAwNzAxNWM0YiZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWY2MzFmZmNjMTZjYmEwMDA5ZTNkYmJhJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRm9wZW4uc3BvdGlmeS5jb20lMjUyRnRyYWNrJTI1MkYzSXBsdGc0Q25TOW1XVHVyeXJNZTNuJTI1M0ZzaSUyNTNEMnN0aTRZV2VReTJGaG1LQ0NVM21Xdw=="">Re minör Konçerto</a>’nun Adagio bölümünü tekrara alıyorum. Tıpkı film boyunca belli aralıklarla tekrarladığı gibi, bittiğini fark ettikçe başa sarıyorum müziği; beni Berlin’e götürüyor, filmin geçtiği yere ve zamana. Tekrarlayan bu müzikle hatırlıyorum - Undine, hüznünü ağır ağır yayan bir aşk hikâyesi.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-10-01T14:29:42.957Z.png" alt="UndineKaynak: İKSV"><figcaption>Undine Kaynak: İKSV</figcaption></figure>Edebiyat: “Beni terk edersen, seni öldürmek zorunda kalırım.” diyor Undine. Filmde günümüzün yükselen yıldızlarından Paula Beer’in bedeninde can bulan Undine; bir deniz kızı, bir su perisi. Antik Yunan’dan Orta Çağ İrlanda’sına kadar Avrupa kültür ve mitolojisinin farklı dönemlerinde yer bulan bu büyülü, baştan çıkarıcı su canlıları, siren, nemf, deniz kızı gibi birçok farklı ad almış, birçok farklı şekilde tarif edilmiş. Undine de bu adlardan biri; bahsi ilk kez 16. yüzyılda, Alman Rönesansı’nın önemli figürlerinden Paracelsus’un metinlerinde geçiyor. İnsan suretinde olmalarına rağmen insan ruhundan yoksun bu dişi yaratıklar, hayatta kalmak için tutkuyla bir erkeğe bağlanmak zorunda. Erkeğin ihanetinin cezası ise ölüm. Avrupa edebiyatında birçok örneği bulunan undine'lerin yer aldığı en ünlü eserler, Friedrich de la Motte Fouqué’un Undine adlı romantik kısa romanı (1811) ve Hans Christian Andersen’in Küçük Deniz Kızı masalı (1837). Çağdaş Alman sinemasının en başarılı yönetmenlerinden Christian Petzold da bu miti alıyor, modernize ediyor ve günümüz Berlin’ine taşıyor. Kaynağı ne olursa olsun - Undine, yaşam ve ölüm arasındaki çizgi üzerinde, fantastik bir aşk hikâyesi.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-10-01T14:29:23.838Z.png" alt="UndineKaynak: İKSV"><figcaption>Undine Kaynak: İKSV</figcaption></figure>Mimari: Petzold filminin Undine’si, Berlin Şehir Müzesi’nde çalışan bir tarihçi; müzenin Berlin şehir modelleri temalı sergisine rehberlik etmekle görevli. Berlin’in kentsel dokusuna ve mimari tarihine dair sayfalarca ansiklopedik bilgiyi ezberden okurken ruhunu, işlevini, benliğini yitirerek küçülmüş o modeller Undine’nin hipnoz araçlarına dönüşüyor sanki. Göller, göletler ve nehirlerin suladığı topraklar bugün Avrupa’nın en büyük metropollerinden birine ev sahipliği yaparken kaynağı su olan Undine’nin de değişen, yapılaşan şehirle beraber değiştiğini, fantastik bir yaratıktan modern bir kadına dönüştüğünü görüyoruz. Aşk hikâyesi bir yana - Undine, Berlin’e, Berlin’in tarihine ve mimarisine yazılmış bir aşk mektubu.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-10-01T14:28:42.527Z.png" alt="UndineKaynak: İKSV"><figcaption>Undine Kaynak: İKSV</figcaption></figure>Sinema: Önceki yıllarda Barbara, Phoenix ve Transit filmleriyle geniş bir hayran kitlesine ulaşmış Christian Petzold, Undine’nin hüzünlü ve zehirli aşk hikâyesini, fantastik dokunuşlar ve mimari detaylarla bir arada sunuyor. İki yıl önce Transit’te uyguladığı modern uyarlama tekniğinden farklı bir yola saparak aynı sonucu alamıyor belki, ama malzemesini zevkle izlenen bir masala dönüştürmeyi başarıyor. Prömiyerini 70. Berlin Film Festivali’nin ana yarışmasında yapan ve Paula Beer’a Gümüş Ayı kazandıran Undine, 12 ve 15 Ekim’de İstanbul Film Festivali’nin Filmekimi Galaları kapsamında, Kadıköy Sineması ve Cinemaximum Nişantaşı City’s’de <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNzVjODQxNjEyODFhMDAwNzAxNWM0YiZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWY2MzFmZmNjMTZjYmEwMDA5ZTNkYmJhJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmZpbG0uaWtzdi5vcmclMjUyRnRyJTI1MkYzOS1pc3RhbmJ1bC1maWxtLWZlc3RpdmFsaS0yMDIwJTI1MkZ1bmRpbmU="">gösterilecek.</a>

Christian Petzold’un Undine'si

Bach, Andersen, Berlin: Undine

• Ödül sezonu:<ul><li>Avrupa Film Ödülleri, geçtiğimiz hafta sonu sahiplerini buldu. Thomas Vinterberg imzalı, Mads Mikkelsen’in başrolünde yer aldığı Druk / Another Round, En İyi Film, En İyi Yönetmen, En İyi Senaryo ve En İyi Erkek Oyuncu ödüllerinin sahibi olarak öne çıktı. En İyi Kadın Oyuncu ise Undine filmindeki performansıyla, Paula Beer seçildi. <ul><li>Avrupa Konseyi’nin LUX Film Ödülü, bu yıldan itibaren Avrupa Film Ödülleri kapsamında, LUX İzleyici Ödülü olarak verilmeye başlıyor. Ödül töreninde Boże Ciało / Corpus Christi, Colectiv / Collective ve Druk / Another Round olarak duyurulan üç aday arasında kazanan, izleyicilerin oylarıyla <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmZGM5ZTBiODE5MmMzMDAwOGMzNWNlNyZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZsdXhhd2FyZC5ldSUyNTJGZW4="""""">belirlenecek</a>.</li></ul></li></ul>

Paula Beer ile ilgili hikayeler